Στα τέλη της δεκαετίας του '50 η δημοφιλία του Καζαντζίδη ήταν στο φόρτε της και ο Ζαμπέτας διηγείται ένα περιστατικό για του λόγου το αληθές!
Βρισκόμαστε στα τέλη καλοκαιριού 1958 και ο Γιώργος Ζαμπέτας θυμάται: "Μου πέφτει μια δουλειά που θα έπαιρνα πάρα πολλά λεφτά, 600 τη μέρα , στη Λάρισα. Εγώ κι ο Γιάννης ο Παπαδόπουλος με την κιθάρα, το άλλο το πρόγραμμα υπήρχε έτοιμιο. Πάμε στη Λάρισα, κατά τα τέλια Αυγούστου, σε ένα μαγαζί ΟΑΣΙΣ το λέγανε, κοντά στον Πηνειό Ποταμό. Καλοκαίρι, 48 βαθμοί, υπό σκιάν. Ανεβαίνουμε, φουλ το μαγαζί περνάνε λίγες μέρες τίποτα. 40-50 άτομα, άδειο.Πηγαίνοντας για το ξενοδοχείο, ήτανε έξω ένας κάθε βράδυ που πούλαγε στραγάλια και σταφίδες. Μου λέει μια μέρα, που με έβλεπε να περνάω με το μπουζούκι μου, παλικάρι να σε ρωτήσω κάτι; Αυτός ο άνθρωπος που τραγούδαγε πριν από σας εδώ, πότε θα ξανάρθει; Αυτό ήρθε παλικάρι μου, δέκα μέρες κι εγώ αυτές τις μέρες έφτασα να μαζέψω απ' τα στραγάλια 200000 δραχμές και θα παντρέψω το κορίτσι μου! Τώρα με σας βγάζω 40 δραχμές τη μέρα. Τι να κάνω; Τον Καζαντζίδη εννοούσε που ήταν εκεί πριν από μένα με την Μαρινέλα.
Κινητήριος δύναμη ο Καζαντζίδης, βρε παιδί μου! Ο γέρονατς μου είπε ότι όταν τραγούδαγε ο Στέλιος, σταμάταγε το τρένο και κατέβαιναν όλοι κάτω, μαζί κι ο μηχανοδηγός για να τον ακούσουνε!... Μόνο με τον Μεγαλέξανδρο έχει συμβεί αυτό το πράγμα! Και έλεγε ο γεροντάκος όλες τις ευχές για τον Καζαντζίδη κι εγώ του έδινα ελπίδες ότι θα ξανάρθει". Γιώργος Ζαμπέτας, Βίος και Πολιτεία.
