ΦΥΤΑ ΚΑΙ ΒΟΤΑΝΑ

.Οι καρποί του κυνόροδου περιέχουν βιταμίνες C (σε πολύ μεγάλη συγκέντρωση), Α,Β1,Β2,Β3,Κ, φλαβονοειδή (σε μεγάλη συγκέντρωση ), ταννίνες, ιμβερτοσάκχαρο, πηκτίνη, φυτικά οξέα, πολυφαινόλες, καροτενοειδή, πηκτικό έλαιο, λυκοπένιο και βανιλλίνη. Τα κυνόροδα περιέχουν είκοσι φορές περισσότερη βιταμίνη C από ότι μπορούμε να πάρουμε από τα πορτοκάλια και πέντε φορές περισσότερη από τα λεμόνια και τα ακτινίδια.

Στήν ἀρχαία Ἑλλάδα ἦταν γνωστό μέ τό ὄνομα ὑπερικό ἐνῷ στήν ξένη βιβλιογραφία ἀναφέρεται ὡς St. Johns wort (βότανο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου). Εἶναι ἰθαγενές φυτό τῆς Εὐρώπης καί τό συναντοῦμε σήμερα σχεδόν σέ ὅλο τόν κόσμο.

Η ρίγανη περιέχει πτητικά έλαια (καρβακρόλη, θυμόλη, β-βισαβολένιο, καρυοφελλένιο, λιναοόλη και βορνεόλη), ταννίνες, στερόλες, ρητίνη και φλαβονοειδή. Η καρβακρόλη και η θυμόλη είναι αντιβακτηριακές και αντιμηκυτιακές. Επίσης είναι πλούσια σε βιταμίνες Κ, C, E , μαγνήσιο,ψευδάργυρο, κάλιο, νιασίνη, φώσφορο και σίδηρο.

Από την αρχαιότητα ο μαϊντανός χρησιμοποιούταν για τις διουρητικές του ιδιότητες, για την αποβολή των πετρών των νεφρών, πετρών της χοληδόχου κύστης και διάφορες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος

Το κάθε φυτό έχει τον δικό του τρόπο και χρόνο όπου γίνεται η συγκομιδή, γι αυτό τον λόγο θα αναφερθούμε για το κάθε φυτό ξεχωριστά στην συνέχεια του άρθρου.

Η λεμονιές πιστεύεται ότι είναι ιθαγενή δένδρα της Ινδίας. Καλλιεργήθηκαν στην Ευρώπη για πρώτη φορά τον 2ο μ.Χ. αιώνα και σήμερα φύονται στις μεσογειακές χώρες και σε όλα τα υποτροπικά κλίματα ανά τον κόσμο.

Η ρίζα έχει σημαντικές διουρητικές ιδιότητες που την καθιστούν χρήσιμη για τα προβλήματα του προστάτη.Τα υπέργεια μέρη του φυτού περιέχουν Φλαβονοειδή (κβερτικίνη), Αμίνες (ισταμίνη, χολίνη, ακετυλχολίνη, σεροτονίνη), γλυκοκινόνη, ανόργανα συστατικά (ασβέστιο, σίδηρος, πυριτικό οξύ και κάλιο). Η ρίζα περιέχει φυτοστερόλες (στιγμαστερόλη, στιγμα-4-ενζόνη) και φαινόλες